Uitkomst is kort en goed dat een Lidstaat geen steun hoeft te geven aan het produceren van duurzame energie in een andere lidstaat, ook al komt een deel van de stroom ten goede van de eigen markt van die Lidstaat.

Was de uitspraak anders geweest, dan zou het speelveld behoorlijk veranderen en zou bijv. een bedrijf met gebruik van Nederlandse subsidies in Duitsland een windturbine neer kunnen zetten, die weer die stroom aan  het Nederlandse bedrijf zou kunnen leveren. Lees de antwoorden van Kamp op vragen daarover van Leegte van medio mei wat er allemaal zou moeten veranderen als de rechter anders zou hebben geoordeeld dan dat ze deed.

Conclusie is dus dat een Europees meer afgestemd subsidiebeleid nog wel even een vergezicht zal blijven en dat tot nadere order de subsidie systemen nationaal zullen blijven.

Het (weinig leesbare) arrest tref je bijgevoegd, maar hoef je dus eigenlijk niet te lezen, omdat er simpelweg niets verandert. Ik verwacht wel dat de roep om een meer gecoördineerd Europees energiebeleid (bijv. m.b.t. subsidies, markten, transport en energieonafhankelijkheid van de EU in het algemeen) zal blijven aanhouden en vind het zeer interessant hoe zich dit nu verhoudt met een nationaal energieplan zoals het SER Energieakkoord dat behoorlijk los staat van wat er in Duitsland en andere omringende landen gebeurt.

Overigens tref je in http://wisenederland.nl/groene-stroom/zo-werkt-de-handel-groene-stroom een linkje waarmee ik in staat ben mijn schoonvader uit te leggen hoe GvO’s nu werken (en dat groene stroom niet altijd “Nederlands” groen is).